سبک نقاشی های پیر سولاژ

برخی معتقدند که دوران کودکی یک هنرمند پایه گذار سبک او در آینده خواهدشد و این حرف درباره سبک نقاشی های پیر سولاژ صدق می‌کند. پیر سولاژ در ۱۴ سالگی در یک گردش علمی از طرف مدرسه از خرابه های یک بنای مشهور رومی در زادگاهش دیدن کرد و بسیار تحت تأثیر قرار گرفت. چنانکه خودش می‌گوید: همان موقع دریافتم که باید یک هنرمند شوم.

او در سال ۱۹۴۶ میلادی زادگاهش را به قصد پاریس ترک کرد. ابتدا در باره سزان و پیکاسو تحقیقاتی انجام داد و چندین بار از لوور دیدن کرد و بالاخره آثارش تراکم شکل به صورت خطی نمایان شد.

در سال ۱۹۴۷ میلادی نمایشگاه مشهور او با موضوع تنهایی بی انتهای طبیعت با استفاده از ساقه درخت گردو، بنزین و روغن بر روی کاغذ برپا شد. بعدها در آثارش همچون کار روی خط، ولی خطوط ملایم تر و رنگهای شفاف تر و هماهنگتر و حتی گاهی رنگبری روی بوم دیده می‌شود.

سبک پیر سولاژ در نقاشی در طی چندین سال تغییری نکرد و او همچنان تمایل داشت از یک رنگ در نقاشی هایش استفاده کند. او رنگ سیاه را بهترین وسیله برای توصیف احساساتش عنوان میکرد و در طراحی هایش، نه تنها درختان، بلکه برف ها نیز با سیاه نقاشی شده است.

پیر سولاژ درباره نقاشی های خود می‌گوید: این طور به نظر می‌رسد که یکی از تمایلات بیان شده من در نقاشی هایم زمان است. از نظر زمان و ارتباطش با فضای لایتناهی، در مرکز آثارم قرار دارد.