نکته ای از سوره حمد ویژه سبک زندگی اسلامی

« تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌جوییم. » تقدیم داشتن مفعول بر فعل در زبان عربی، افاده اختصاص و حصر را می‌دهد. یعنی انسان به خدا عرض می‌کند و تعهد می‌دهد که تنها او را پرستش کند و چیز دیگری مد نظر انسان در کارهای شخصی و اجتماعی او نیست و همچنین خداوند را قدرت مطلق می‌داند و تنها از او طلب کمک و یاری می‌کند.

در سبک زندگی اسلامی عبادت و پرستش باید خاص خداوند باشد. در عصر جاهلیت مردم بتها را پرستش می‌کردند و با پیشرفت علم و ادیان که عبادت بتها منسوخ شد، انسان به نوعی خودپرستی و ریاکاری روی آورد. یعنی عبادت خالق را برای ریا و خودنمایی انجام می‌دهد. اینجاست که پرستش، خاص خداوند نشده است، لذا میزان خلوص عمل در عرف متشرعین ملاک عبادت انسان قرار می‌گیرد. انسان باید نماز و روزه و سایر عبادتش را خالص برای خدا انجام دهد و هیچ‌گونه ریاکاری و خودنمایی در آن نباشد. افراط و تفریط در عبادت نسبت به مردم اشتباه است و انسان لازم است همانند سایر امور به طور عادی عبادت کند و خداوند را در عبادت خود مد نظر قرار دهد.

سپس انسان از خداوند می‌خواهد که او را به راه مستقیم هدایت کند؛ یعنی انسان را به راه مستقیم دین ثابت قدم بدارد. زیرا او همواره از سوی شیطان در تزلزل و تردید به سر می‌برد و اگر خداوند لطف خود را از انسان بگیرد، او در دام شیطان گرفتار خواهدشد و انسان از خداوند منان تقاضا دارد که او را در راه مستقیم دین مستقر بدارد.