رفتار عجیب یک ستاره در کهکشان

پدیده ای بسیار عجیب درباره ی KIC 8462852 به وقوع پیوسته است؛ ستاره ای با فاصله ی ۱٫۴۸۱ سال نوری از زمین. این ستاره با الگویی بسیار عجیب و غیر طبیعی، از خود نور ساطع می کند. معمولا منجمان، به وسیله ی اندازه گیری میزان کاهش درخشش ستاره ها در مقابل خورشیدشان، به فاصله ی آن ها از زمین پی می برند؛ اما KIC 8462852 متفاوت است.

میزان روشنایی و درخشش این ستاره، در یک لحظه با افت ۲۲ درصدی همراه می شود و به نظر می رسد که این افت روشنایی، با هیچ الگوی مشخصی همراه نیست. برای مقایسه باید گفت که به گزارش واشنگتن پست، سیاره ای به اندازه ی سیاره ی مشتری، معمولا به هنگام عبور از مقابل خورشید، تنها یک درصد دچار افت روشنایی می شود.

رفتار عجیب این ستاره هم چنان غیرقابل توضیح باقی مانده، اما محققان ایده های مختلفی برای توضیح این اتفاق نادر دارند که یکی از آن ها، به بنایی عظیم ساخته ی دست بیگانگان اشاره می کند.

بنابر نظر تابتا بویاجیان، اخترشناس داشنگاه ییل، و جیسون رایت، محقق دانشگاه پن استیت، نظریه ی بیگانگان کمی دور از ذهن است؛ اما درباره ی مسئله ی KIC 8462852، ارزش بررسی را دارد. رایت در توسعه ی پرتوکولی برای تشخیص تمدن های بیگانه دست داشته و معتقد است که الگوی در هم ریخته نور این ستاره، می تواند با مجموعه ای از «ابربناهای بیگانه برای دریافت انرژی خورشیدی» توجیه شود.

رایت می گوید: «بیگانگان همیشه باید آخرین نظریه ای باشد که در نظر گرفته می شود، اما این مسئله شبیه به چیزی است که می توان آن را یک تمدن بیگانه در نظر گرفت.»

محققین توضیحات طبیعی دیگری نیز برای تاریک شدن ستاره ی KIC 8462852 دارند. برای مثال ممکن است برخوردی در کمربند ستاره ای صورت گرفته یا برخوردی عظیم در ستاره ی همسایه به وقوع پیوسته باشد که در نتیجه ی آن، آوار پدید آمده از برخورد، در مقابل KIC 8462852 قرار می گیرند و در الگوی نور بازتاب شده از آن اختلال ایجاد می کنند.

یا این که به وسیله ی سیاره ای دیگر، در حرکت مجموعه ای از ستاره های دنباله دار که به دور ستاره می چرخند، اختلال ایجاد شده و در نتیجه، یخ و سنگ پخش شده، مانع گذر نور می شوند. اما همه ی این توضیحات، مشکلات خاص خود را دارند؛ برای مثال، دریافت حرکات مربوط به تئوری ستاره های دنباله دار، روی تلسکوپی که از سال ۲۰۰۹ آغاز به کار کرده است، تقریبا غیر ممکن به نظر می رسد.

حتی نظریه ی ابربنای بیگانه نیز تا حد زیادی غیرممکن به نظر می رسد. و باید به یاد داشته باشید، نوری که ما دریافت می کنیم مربوط به صدها سال پیش است و این بدان معناست که نور دریافتی از هرگونه بنای عظیم بیگانه، مربوط به قرن ششم میلادی زمین می شود و احتمالا دیگر وجود ندارد.

در حال حاضر، رایت، بویاجیان و اندرو سیمیون (مدیر بخش تحقیقات SETI در دانشگاه کالیفرنیا) قصد دارند که دیش رادیویی عظیمی به سمت KIC 8462852 قرار دهند تا در صورت وجود هرگونه فعالیت تکنولوژیکال، آن را دریافت کنند. برنامه ریزی های اولیه ی این بررسی، برای ماه ژانویه سال ۲۰۱۶ انجام شده است.