رفتار انسان مؤمن با اطرافیانش چگونه است؟

مؤمن بر كسى كه مورد بغض اوست ظلم نمى‏‌كند، و در آنچه دوست مى‏‌دارد مرتكب گناه نمى‏‌شود، و آنچه مال او نيست ادّعا نمى‏‌كند، و حقّى كه براى اوست انكار نمى‏‌كند. قبل از آنكه بر عليه او درباره حقّى شهادت داده شود به آن اعتراف مى ‌كند.

انسان مؤمن

آنچه را براى حفاظت به او سپرده ‌اند ضايع نمى ‌كند، و با القاب بد با ديگران مقابله نمى‏‌كند، و به حق كسى تجاوز نمى ‌نمايد، به حسد اقدام نمى‏‌كند و به همسايه ضرر نمى‏‌رساند و در مصائب شماتت نمى ‌كند.

امانتها را ادا مى‏‌كند. به نمازها سرعت مى ‌ورزد. از اقدام به منكرات سستى مى‏‌كند.
امر به معروف و نهى از منكر انجام مى‏ دهد. در كارها با جهل وارد نمى ‏شود، و بخاطر عجز از حق خارج نمى‏ شود.

اگر ساكت باشد، سكوت او را غمناك نمى‏ كند، و اگر سخن بگويد خطا نمى‏ گويد، و اگر بخندد صدايش را بلند نمى‏ كند. به آنچه برايش مقدّر شده قانع است. غيظ او را از خود بيخود نمى‏ كند و هواى نفس بر او غالب نمى‏ شود. بخل او را مقهور خود نمى‏ كند و در آنچه مال او نيست طمع نمى‏ كند.

با مردم رفت و آمد مى‏ كند تا بياموزد، و سكوت اختيار مى‏ كند تا سالم بماند، و سؤال مى‏ كند تا بفهمد، و تجارت مى‏ كند تا غنيمت بدست آورد، و جستجو مى‏ كند تا علم پيدا كند.

در جاى خير سكوت نمى‏ كند تا به آن افتخار كند، و نه براى اين سخن مى‏ گويد كه بر غير خود تحميل كند.
نفس او از دستش در سختى است و مردم از دست او در راحتى هستند. نفس خود را براى آخرتش به زحمت انداخته، و مردم را از خود راحت كرده است. اگر بر او ظلم شود صبر مى‏ كند تا خداوند برايش انتقام بگيرد.

دورى او از كسى كه از او دورى مى‏‌جويد بعنوان زهد و دور نگهداشتن خود از گناه است، و نزديكى‏ اش به كسى كه به او نزديك مى‏‌شود نرمى و رحمت است. دورى او بعنوان تكبّر و بزرگى فروختن نيست، و نزديكى‏‌اش بعنوان حيله و مكر نيست. او به كسانى از اهل خير كه قبل از او بوده‏‌اند اقتدا مى‏‌كند، و مورد اقتدا براى كسانى از اهل خير است كه بعد از او مى‏‌آيند.

پی نوشت:أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص ۵۴۳.

منبع : افکارنیوز > http://www.afkarnews.ir