گریه کودک بی دلیل نیست

مقدمه

گریه بی دلیل و تسلی ناپذیر طفل، سنارویی است که تمام مادران با آن آشنایی کامل دارند. در چنین مواقعی طفل به سادگی به وسیله تسلی دهنده مورد علاقه اش نیاز دارد و وای بر حال مادری که از مکان آن بی اطلاع باشد.

وسیله تسلی دهنده خواه یک اسباب بازی، پتو، عروسک؛ و خواه یک پستانک باشد، چیزی است که کودک به آن دلبستگی پیدا کرده و غالباً به هنگام بی‌قراری و افسردگی خاطر طفل، او را تسکین خواهدداد.

بسیاری از کودکان به محض قرارگرفتن پستانک در دهانشان یا با آغوش گرفتن اسباب بازی مورد علاقه‌شان، گریه را متوقف می‌کنند. به همین دلیل والدینی که از این موضوع رنج می‌برند، اغلب چون فرزندانشان به اینگونه اشیاء دلبستگی پیدا می‌کنند.

پستانک یا انگشت؟

مکیدن، روشی متداول برای تسلی و تسکین در میان نوزادان و کودکان نوپا محسوب می‌شود. بسیاری از کودکان به پستانک به عنوان یک وسیله تسلی دهنده نگاه می‌کنند و والدین اغلب در می‌یابند هیچ چیز دیگر به جز پستانک در آرام کردن کودک بی‌قرار آنها مؤثر نیست.

با این وجود، مکیدن پستانک، معایب خاص خود را دارد.

چنانچه کودک برای به خواب رفتن از پستانک استفاده می‌کند، احتمال دارد پستانک در طول شب از دهان طفل خارج شده، درنتیجه منجر به گریه او برای یاری جستن از والدین بشود. همچنین ممکن است کودک به مکیدن پستانک اعتیاد پیدا کرده، ترک این عادت برایش دشوار بشود. بنابراین سعی کنید از دادن پستانک به کودک خودداری بکنید، مگر آنکه طفل مکیدن آن را به شدت هوس کند. در مواردی که طفل گریه و زاری نمی‌کند، هرگز پستانک را بدون دلیل در دهان او نگذارید. هر اندازه مکیدن پستانک را محدودتر کنید، رها کردن آن برای طفلی که بزرگ‌تر شده، راحت‌تر است.

البته بسیاری از کودکان در سنین پایین مبادرت به مکیدن انگشت خود می‌کنند. اما بهتر است حتی الامکان آنها را از انجام این کار باز دارید، زیرا این عمل می‌تواند منجر به تغییر شکل یا کج روییدن دندانهای وی در سنین بالاتر بشود. علاوه بر این، اگر کودک به مکیدن انگشت خود عادت کند، ترک آن برایش بسیار سخت خواهدبود زیرا انگشت کودک بر خلاف پستانک همواره در دسترس وی است.

وسیله تسلی دهنده، الزاماً وسیله زیان‌آوری نیست. زمانی که کودک تحت شرایطی قرار می‌گیرد که خستگی و پریشانی بر او عارض می‌شود، در حقیقت این وسایل قادرند در یاری رساندن به او جهت مقابله با چنین شرایطی به طور مؤثر عمل کنند. بسیاری از کودکان هنگامی که اسباب‌بازی یا عروسک موردعلاقه شان را در کنار خود دارند، راحت‌تر به خواب می‌روند و بسیاری از آنان نیز برای اینکه از عهده اندوه ناشی از جدایی از عزیزان خود برآیند از وسیله تسکین دهنده کمک می‌گیرند. در این مورد، بهتر است در صورت امکان از اسباب‌بازی یا عروسک مورد علاقه طفل، دو عدد شبیه هم داشته باشید که در صورت گم‌شدن یکی از آنها بتوانید دیگری را جایگزین آن کنید.

با وجود این، چنانچه احساس می‌کنید فرزندتان آمادگی لازم برای رهاساختن وسیله تسلی دهنده را دارد یا اگر حس می‌کنید کودکتان بیش از حد به آن وابسته شده است، راه حلهایی برای ترک وابستگی طفل وجود دارد. اما به خاطر داشته باشید بهتر است از مبادرت به انجام این کار در مراحلی از زندگی که کودک در اضطراب کامل به سر می‌برد، اجتناب کنید.

مثلاً هنگامی که کودک به شیرخوارگاه یا گروه بازی تازه‌ای وارد می‌شود یا زمانی که فرزند جدیدی در خانواده متولد می‌شود یا موقعی که همگی به منزل جدید نقل مکان می‌کنید، رهاکردن وسیله تسلی دهنده نباید قبل از آمادگی طفل برای ترک آن صورت بگیرد. اگر به نظر می‌رسد کودک برای رهاکردن وسیله تسلی دهنده، بیش از اندازه بی‌اشتیاق نشان می‌دهد، احتمال می‌رود مشکل اساسی عمیق‌تری در میان باشد یا اینکه کودک خواستار توجه بیشتری از جانب شما باشد.

چنانچه فرزند شما از یک وسیله تسلی دهنده استفاده می‌کند، به خاطر داشته باشید حتی‌المقدور باید از همان ابتدا به آن شی توجه و علاقه کمی نشان بدهید. مثلا اگر این وسیله یک اسباب‌بازی باشد، هرگز آن را در آغوش نگرفته یا نبوسید. همچنین آن را به عنوان یک وسیله عادی و طبیعی، در خارج از منزل با خود حمل نکنید و نیز در صورت مفقودشدن آن نباید آثار وحشت و اضطراب در چهره‌تان پدیدار شود. بهتر آن است که از همان آغاز عدم لزوم وابستگی به وسیله تسلی دهنده را به فرزند خود آموزش بدهید.

هنگام شروع به ترک وسیله تسلی دهنده، ابتدا کودک را چندین مرتبه بدون همراهی آن وسیله برای گردش کوتاه مدت به خارج از منطل ببرید. اما مراقب باشید که کودک را به مکانهای مورد علاقه اش ببرید تا به این طریق حواس وی کاملاً به آنجا معطوف بشود. بدین ترتیب کودک در خواهدیافت بدون حضور وسیله تسلی دهنده هم می‌تواند لذت ببرد. در نتیجه از وابستگی او به آن وسیله کاسته خواهدشد.

نکات مهم

* چنانچه وسیله تسلی دهنده، پتو یا تکه ای پارچه باشد، به منظور جلوگیری از خفگی کودک باید از عدم وجود کرک یا ریسمان آویخته به آن اطمینان حاصل کنید.

* چنانچه کودک مایل است وسیله تسلی دهنده را با خود به رخت‌خواب ببرد، مراقب باشید وسیله مزبود دارای لبه های تیز یا سخت نباشد.

* اگر به دور گردن عروسک روبان بسته شده باشد می‌توانید روبان را خارج کرده یا آن را محکم بدوزید. به این ترتیب، کودک قادر به بیرون آوردن آن نخواهدبود.

اگر فرزندتان از پستانک استفاده می‌کند، حتماً به نکات زیر توجه کنید:

*پس از یک سالگی، یعنی زمانی که ضدعفونی کردن پستانک را متوقف می‌کنید، روزانه یکبار آن را با آب گرم شستشو دهید.

* به محض مشاهده آثار فرسودگی در پستانک آن را عوض کنید، زیرا جداشدن نوک لاستیکی پستانک از بدنه آن ممکن است موجب خفگی طفل شود.

* از مصرف روبان برای بستن پستانک به کالسکه یا لباس کودک، خودداری کنید.

* از فروبردن پستانک به درون مواد شیرین بپرهیزید.

* در صورت افتادن پستانک بر روی زمین، آن را حتماً ضدعفونی کنید.

همواره یک پستانک یدکی برای مواقع اضطراری به همراه داشته باشید.

* چنانچه کودک برای به دست آوردن پستانک گریه و زاری می‌کند به جای اینکه بلافاصله آن را در اختیار کودک قرار بدهید، ابتدا سعی کنید توجه طفل را به چیز دیگری جلب کنید.

* در دادن پستانک به فرزندتان قاطعانه عمل کنید. اگر در پاسخ تقاضای طفل برای به دست آوردن پستانک جواب منفی دادید، در صورت کج خلقی و اوقات تلخی طفل، به هیچ وجه از کرده خود پشیمان نشوید.

مترجم : شبنم هنری