پانزده بلای دامن‌گیر

انسان دارای روحی طغیانگر وسرکش است وبرای کنترل این باید دائما تلاش کندتا منجر به معاصی الهی نگردد. روایات واحادیث زیادی برای کنترل این حالت از حضرات معصومین علیهم السلام نقل شده که یاد خدای متعال بهترین راه برای خویشتن داری و کنترل غرایز سرکش و جلوگیری از روح طغیانگرانسان است.

یکی از مصادیق به یاد خدا بودن حالت بندگی وخضوع انسان درحال نماز است، که روایات زیادی به آن اشاره دارد.امیرالمومنین علی علیه السلام با بیان اینکه نماز گناهان رامی ریزد. همانگونه که برگ پاییزی از درخت می افتد، سالکان طریق بندگی را مژده رهایی از معاصی می دهد.که به وسیله نمازانسان از غل و زنجیر معاصی رهایی یافته وبه طریق هدایت گام می نهند “وإنها لتحت الذنوب حت الورق وتطلقها إطلاق الربق “۱

رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در حدیثی می فرمایند:کسی که نمازهای پنج گانه را انجام میدهد از گناهان پاک می شود همانگونه که اگر شبانه روز پنج مرتبه در نهر آبی شست و شو کند اثری از آلودگی در بدنش باقی نمی ماند.۲

البته باید توجه داشت که از آن جا که معرفت وشناخت افراد متفاوت است آثارنمایان شده، از نمازهای اقامه شده توسط افراد نیز متفاوت خواهد بود.

مهمترین آثاردنیوی و اخروی نمازکه روایات ما به آن تصریح دارند اینکه نماز همراه نمازگزاردر قبر، وفرش زیرش، و پاسخ نمازگزار برای نکیر و منکر خواهد بود.۳
البته بهترین اثر اخرویی  نماز برای شخصی نماز گزار، تضمین کردن ورود نمازگزار به بهشت برین است.
حضرت صادق (علیه السّلام )در حدیثی می فرمایند: همانا پروردگار مهربان است وعمل کم را تقدیر می کند، هر آینه انسان دو رکعت نماز برای خدا بحای آورد، خداوند به سبب آن نماز او را وارد بهشت می کند۴ یا اینکه در حدیث وارد است  نماز مانند نوری است که موجب هدایت انسان می شود و او را از فساد و ابتذال باز می دارد ۵

آثار سبک شمردن نماز
مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب سفینه البحاربا بیان روایتی ازرسول خدا صلی الله علیه و آله که می فرمایند: هر کس در امر نماز، سستی کند و آن را سبک بشمارد، خداوند او را به پانزده بلا دچار می کند.
– کوتاهی عمر.
– کمی روزی.
– زدودن سیمای صالحان از چهره اش.
– عدم پاداش اعمالش.
– مستجاب نشدن دعایش.
– بهره مند نشدن او از دعای صالحان.
– مرگ ذلت بار.
– مرگ در حال گرسنگی و تشنگی.
– مأمور شدن فرشته برای شکنجه دادن او در عالم قبر.
– تنگ نمودن قبر او.
– تاریک شدن قبر او.
– مأمور شدن فرشته، برای کشاندن او از ناحیه ی صورت بر زمین در پیش مردم.
– حسابرسی شدید قیامت.
– سلب نظر و توجه خدا به او.
– ابتلاء به عذاب سخت

.

پی نوشت:

۱٫خطبه ۱۹۹ نهج البلاغه

۲٫کنز العمال، ج ۷، ص ۲۹۱ حدیث ۱۸۹۳۱

۳٫بحار الانوار، ج ۸۲ ص ۲۳۲

۴٫ مستدرک سفینه البحار، ج ۳، ص ۱۴۷

۵٫نهج الفصاحه، ص ۳۹۶

۶٫سفینه البحار، ج۲، ص۴۴