شاهد تخریب بیش‌تر چهره کوربین توسط رسانه‌های غربی خواهیم بود

به گزارش مجله اینترنتی تازه‌های جهان ، “جرمی کوربین” تا پیش از آن‌که نامزد شرکت در انتخابات ریاست حزب کارگر شود، تقریباً میان مردم انگلیس فردی ناشناخته بود. وی در انتخابات رهبری حزب کارگر که عمدتاً بر پایه شعار و برنامه‌های نمایندگان در حوزه سیاست‌ داخلی صورت می‌گیرد، پیروز شد. دلیل اصلی پیروزی کوربین مواضع او درباره مخالفت با ریاضت اقتصادی، قطع بودجه خدمات تأمین اجتماعی و افزایش مالیات برای افراد فقیر طبقه متوسط در عین قطع مالیات برای ثروتمندان، بوده است.

البته موضع کوربین در سیاست خارجی هم اهمیت زیادی دارد، چون بسیاری از اعضای حزب کارگر با سیاست‌های دولت انگلیس از جمله حمله به عراق در دوران “تونی بلر” و اکنون دخالت‌های کامرون در سوریه مخالف هستند. این در حالی است که این تفکر در میان مردم وجود دارد که غرب، بیش از حد در خاورمیانه، از عراق گرفته تا افغانستان و لیبی دخالت می‌کند.

بسیاری از کارشناسان معتقدند برای آن‌که کسی مشابه کوربین پیدا کنیم، شاید لازم باشد به دوران “مایکل فوت” رهبر حزب کارگر در اوایل دهه ۸۰ برگردیم. آن‌چه کوربین را از بقیه متمایز می‌کند، سابقه طولانی او در سیاست خارجی و سفرهای متعددش به کشورهای مختلف است. وی همیشه از جنبش‌های آزادی‌خواه در دنیا حمایت کرده است و از این نظر نسبت به اکثر رهبران قبلی حزب کارگر که صرفاً درباره سیاست‌های داخلی انگلیس اطلاعات داشتند، مسلط‌تر بر مسائل بین‌المللی به نظر می‌رسد.

“جاناتان استیل“ کارشناس و نویسنده مسائل انگلیس به خبرنگار مشرق می‌گوید: “جرمی کوربین همیشه یکی از اعضای جناح رادیکال حزب کارگر بوده است. وی در امور خارجی، تجربه زیادی دارد و به کشورهای بسیار زیادی سفر کرده و همیشه با دخالت در امور کشورهای دیگر مخالفت کرده است؛ چه ۳۰ سال پیش در آمریکای مرکزی که آمریکا در السالوادور و نیکاراگوئه دخالت می‌کرد، چه زمانی که آپارتاید در آفریقای جنوبی حاکم بود و چه دخالت‌های کنونی در خاورمیانه. این جنبه مهمی از شخصیت کوربین است، اما فکر نمی‌کنم موجب پیروزی او در انتخابات شده باشد. دلیل موفقیت او این بود که مردم از سیاست‌های اقتصادی دولت خسته شده‌اند و معتقدند باید یک تغییر اساسی به وجود بیاید. این اعتقاد وجود دارد که حتی “اد میلیبند” هم که از سال ۲۰۱۰ ریاست حزب کارگر را به عهده داشت، در این زمینه، سیاست‌های خیلی متفاوتی با حزب محافظه‌کار نداشت.”

حزب کارگر، بزرگ‌ترین حزب مخالف دولت در انگلیس است و اهمیت زیادی دارد. دیوید کامرون نخست‌وزیر کنونی این کشور در مجلس عوام، تنها با ۱۲ کرسی بیش‌تر، اکثریت را دارد. بنابراین اگر برخی از هم‌حزبی‌های او در مسائل خاص با او هم‌عقیده نباشند، مانند آن‌چه در برخی سیاست‌های داخلی طی هفته‌های گذشته مشاهده کرده‌ایم، تصمیم‌های او در مجلس عوام به کرسی نخواهد نشست. این یعنی داشتن یک حزب کارگر قوی که جرمی کوربین هم در همین جهت گام برمی‌دارد. به خصوص این‌که رهبر سابق حزب کارگر یعنی “اد میلیبند”، حتی درون خود حزب هم با انتقادات زیادی مواجه بود و موجب شده بود محبوبیت حزب کارگر در انگلیس کاهش پیدا کند.

کوربین پس از موفقیت در انتخابات ریاست حزب کارگر، به زودی یک “کابینه سایه” تشکیل خواهد داد، به این معنی که کابینه‌ای دقیقاً شبیه به کابینه دولت تشکیل می‌دهد. مثلاً اگر کابینه دولت، یک وزیر آموزش و پروش دارد، کابینه سایه هم چنین وزیری خواهد داشت. “حمید نیکو“ کارشناس مسائل انگلیس درباره کارکرد دولت سایه در انگلیس به مشرق می‌گوید: “در مجلس عوام پارلمان انگلیس، وقتی یک حزب پیروز می‌شود و اکثریت کرسی‌ها را به دست می‌آورد، حزبی که شکست می‌خورد، به طور اتوماتیک به یک اپوزیسیون تبدیل می‌شود. در مدتی که حزب پیروز، روی کار است، حزب دیگر تلاش می‌کند تا از سیاست‌های داخلی و خارجی حزب حاکم انتقاد کند و آن را به چالش بکشد.“

انتخاب کوربین به عنوان رئیس حزب کارگر می‌تواند فصل جدید و مهمی را در تقابل میان دو حزب کارگر و محافظه‌کار رقم بزند. در حال حاضر که حزب کارگر، در قدرت نیست، یک “دولت سایه” را تشکیل می‌دهد. “جاناتان استیل“ نیز درباره مسئولیت دولت سایه می‌گوید: “وزرای کابینه سایه، مسئولیت یا توان تصمیم‌گیری ندارند، اما می‌توانند درباره سیاست‌های دولت صحبت کنند و پوشش رسانه‌ای هم دریافت می‌کنند. بسیاری اوقات در تلویزیون حاضر می‌شوند و کارشان این است که سیاست‌های جایگزین به جای سیاست‌های رسمی دولت پیشنهاد دهند. یکی از نکاتی که کوربین درباره کابینه سایه خود گفته، این است که ۵۰ درصد این کابینه از زنان تشکیل خواهد شد. این اقدام باعث می‌شود فشار بر دولت کامرون افزایش یابد تا دست به اقدامی مشابه بزند.“

حمید نیکو معتقد است کوربین در بسیاری از جهات، از سیاست‌های حزب حاکم انتقاد می‌کند: “مثلاً حزب محافظه‌کار درباره مهاجران، رویکرد بسیار تندی دارد و با پذیرش مهاجر در انگلیس حتی از کشورهای اروپایی، مخالف است. یعنی اگر یک کارگر مثلاً لهستانی بخواهد به انگلیس برود و آن‌جا کار کند، بسیار به او سخت می‌گیرند. از آن طرف، جرمی کوربین در صحبت‌های خود گفته که ما اتفاقاً باید بیش از این مهاجر بپذیریم. این رویکرد در حمایت از پناهندگان و آوارگان، یک چرخش جدی و تغییر نگاه را نشان می‌دهد.”

جرمی کوربین اخیراً مقاله‌ای در روزنامه گاردین منتشر کرد و شدیداً با آن‌چه خودش “بمب‌های سعودی که روی یمن ریخته می‌شود” نامید، مخالفت کرد. این موضعی بسیار شبیه به موضع ایران است. کوربین هم‌چنین گفته که دولت انگلیس باید به خاطر سرکوب جنبش دموکراسی‌خواهان در بحرین، با دیکتاتوری این کشور مخالفت کند. این در حالی است که حکومت بحرین، سلاح‌های خود را از انگلیس می‌گیرد.

“جاناتان استیل“ وجود بسیاری از مواضع مشترک میان وی و ایران را تأیید می‌کند، ولی می‌گوید:”البته برخی سیاست‌های کوربین هم هست که با مواضع ایران بسیار فاصله دارد. مثلاً این‌که کوربین معتقد است بشار اسد، مرتکب جنایات نفرت‌انگیزی شده است، اما این دلیل نمی‌شود که این کشور را بمباران کنیم. در حالی که می‌دانیم، سیاست دولت ایران، حمایت از بشار اسد است. یکی دیگر از مسائلی که درباره کوربین وجود دارد و در رهبران قبلی حزب کارگر نبوده است، توجه به موضوع فلسطین است. او با سیاست‌های توسعه‌طلبانه و اشغال فلسطین توسط اسرائیل به شدت مخالف است و این مخالفت را در قالب حمایت از حماس و همین‌طور حزب‌الله نشان داده است.”

“شاپیر رضوی“ مدیر مؤسسه گفتگوی بین‌المللی در انگلیس و از دوستان نزدیک جرمی کوربین درباره مواضع بین‌المللی کوربین به خبرنگار مشرق می‌گوید: “کوربین درباره انقلاب اسلامی در ایران مواضع بسیار مثبتی دارد و درباره حماس و حزب‌الله هم معتقد است که باید با تمام گروه‌ها حرف زد، حتی اگر با آن‌ها موافق نباشید. آن‌چه درباره کوربین باید بدانید این است که وی همیشه حامی مظلومین در دنیا بوده است. من به عنوان یک مسلمان که تقریباً تمام عمرم را در انگلیس زندگی کرده‌ام، ترجیح می‌دهم مدیریت کشورم به دست کسی مانند جرمی کوربین باشد تا به دست بسیاری از حاکمان کشورهای اسلامی. نه به این خاطر که کوربین ارتباط خاصی با مسلمانان دارد، بلکه به این خاطر که او در جهتی تلاش می‌کند که با آرمان‌های عدالت‌خواهانه و مبارزه علیه ظالمان هم‌جهت است.”

اما آن‌چه درباره جرمی کوربین بسیار شگفت‌انگیز است، این است که تمام خواص در حزب کارگر از جمله “تونی بلر”، که انگلیس را وارد جنگ علیه عراق کرد، در مقابله با کوربین صف کشیده‌اند. حزب کارگر، اخیراً در مسائلی مانند حمله به عراق و اعمال سیاست‌های ریاضت اقتصادی، موضعی شبیه به محافظه‌کارها اتخاذ کرده است، اما اکنون، جرمی کوربین می‌داند آرزوها و نیازهای مردم انگلیس واقعاً چیست و می‌تواند حزب کارگر را در جهتی متفاوت از گذشته هدایت کند.

“جاناتان استیل“ درباره این‌که آیا می‌توان انتظار داشت کوربین نخست‌وزیر آینده انگلیس باشد، گفت:”هر چیزی ممکن است، اما ما با انتخابات نخست‌وزیری در انگلیس فاصله زیادی داریم و از الآن هیچ چیز را نمی‌توان پیش‌بینی کرد. همان‌طور که مخالفان کوربین می‌گفتند ممکن نیست او به عنوان رئیس حزب کارگر انتخاب شود، اما دیدیم که این اتفاق افتاد. باید ببینیم طی سال‌های آینده آیا می‌تواند حمایت افراد بیش‌تری را در حزب کارگر جلب کند و هم‌چنین مردم بیش‌تری را متقاعد کند به او رأی بدهند یا نه.”

“جاناتان استیل“ می‌گوید: “رسانه‌های انگلیس از پیروزی کوربین در انتخابات اخیر بسیار شگفت‌زده شده‌اند. اگرچه پیروزی کوربین از قبل پیش‌بینی شده بود، اما اختلاف آرایی که کوربین به دست آورد، تقریباً برای هیچ‌کس قابل پیش‌بینی نبود. موفقیت او حتی از “تونی بلر” هم که سال ۱۹۹۴ به ریاست حزب کارگر انتخاب شد، بزرگ‌تر بود. بنابراین او درون حزب کارگر، حمایت بیش‌تری، حتی نسبت به تونی بلر دارد. بر همین اساس، با گذر زمان، رسانه‌های انگلیس انتقادات بسیار شدیدی را از او و به خصوص سیاست‌های خارجی‌اش آغاز خواهند کرد. باید در نظر بگیرید که رسانه‌های انگلیسی حامی جناح راست هستند و همان‌طور که “اد میلیبند” را در انتخابات قبلی نخست‌وزیری انگلیس تخریب کردند، در انتخابات آینده هم تلاش خواهند کرد تا چهره کوربین را خراب کنند.”