سلمان خان که بود و چگونه زندگی کرد؟

سلمان خان شاید جزو معدود بازیگرانی باشد که دوران کودکی سختی را سپری کرده است. او به همراه خانواده خود در یک خانه محقر دوران نسبت سختی را گذراند. او به خاطر کوچکترین اشتباه کودکانه‌اش از سوی پدرش سلیم خان مورد تنبیه و مجازات قرار می‌گرفت. گاهی شدت این تنبیه‌ها به حدی بود که باعث گریز سلمان از چنگال پدر به هر سو می‌شد. طبق بیان خاطره‌ای از خود سلمان در یکی از روزنامه های هند، می‌گوید :

من برای فرار از دست پدرم به هرجایی که فکر می‌کردم که پدرم راهی در آن ندارد، پناه می‌بردم. یکبار به خاطر یک اشتباه شدیداً مورد خشم پدر قرار گرفت و به حمام خانه پناه بردم و در را محکم بستم. ولی پدر که دیگر دستم را خوانده بود با زدن چند ضربه محکم به در حمام و شکستن آن کتک مفصلی به من زد.

سلمان نسبت به دو برادر دیگر خود ارباز خان و سهیل خان بیشتر مورد سختگیری قرار می‌گرفت و همین امر باعث شد تا هیچوقت در دوران کودکی و نوجوانی خود یادی نکند. سلیم خان پدر سلمان که ابتدا در کارهای ساختمانی فعال بود، توانست به خاطر علاقه خود به سینما و فعالیت در زمینه فیلنامه نویسی، در بالیوود حضور پیدا کند تا تکیه گاه محکمی برای فرزندان خود فراهم آورد. سهیل خان پسر بزرگ خانواده با کارگردانی چندین اثر سینمایی از جمله « اوزار » و « سلام برادر » توانست خود را به خوبی در بالیوود مطرح کند. دو فیلمی که با کمک دو برادر دیگرش سلمان خان و ارباز خان ساخته و پرداخته شد. این سه پسر تا به حال در چندین فیلم پدر به ایفای نقش پرداختند که هرکدام از آنها با فعالیت خود موفقیت‌هایی را برای کارهای گروهی شان به دست آوردند.

سلیم خان با وجود داشتن استعداد خوبش در عرصه هنر و راهنمایی‌های مفید برای پسرانش از روابط عمومی خوبی برخوردار نیست. او اکثراً به دلیل وجود منزلش در محل تردد کارگران ساختمانها و حضور افراد مرفه که برای خوش گذرانی در کنار دریا در اطراف منزل او جمع شوند، به آنها درگیر شده و حادثه آفریده است. خانه متعلق به آنها در اصل یک ساختمان ویلایی فوق العاده مجهز و زیباست با عنوان گلیکسی. این ویلا درست در همان خیابانی که آن صحنه شوم در آن رخ داد، یعنی واقع در کنار ساحل زیبای بمبئی قرار دارد. روبروی قسمت شمالی این خانه خیابان عریضی قرار دارد که در آن طرفش تفریح‌گاهی مجهز برای مردمان بمبئی در کنار دریا ساخته شده است و در طرف جنوبی این خانه قهوه‌خانه‌ای است که تنها پناهگاه عده بی‌شماری کارگر محتاج به کار است. از آنجایی که قسمت اعظم این خیابان متعلق به سلیم خان پدر سلمان است، او اکثراً با مردم اطراف منزلش در جنگ و دعواست. او که شدیداً از دست دولت عصبی است، عنوان کرده است: روزی که من این منزل را خریدم نه تفریحگاهی بود و نه پاتوق خانه‌ای!! من و خانواده به دلیل رسیدگی به پروژه‌های واگذارشده تمام روز را تا پاسی از شب را در حال کارکردن هستیم. پس به یک جای آرام خالی از هرگونه هیاهو نیازمندیم. روزی که من در اینجا سکنه گزیدم، هیچکس نبود جز یک محیط زیبا و ارام. ولی حالا اینها تمام آسایش ما را گرفتند و هیچکس جلوی اینها را نمی‌گیرد.

بارها سلمان خان برای ممانعت از درگیری پدر با اطرافیان منزل مجبور به رودررو شدن با آنها شده است. رودرویی که روح او را بیش از پیش خسته کرده است.