زندگی دوباره آهوها

مرتضی اسلامی دهکردی

سالها بود آهوها به خوبی و خوشی در موته زندگی می‌کردند. جمعیت‌شان به حدود ۱۸۰۰۰ رأس رسیده بود و در آن منطقه صاف و هموار در کنار قوچ‌ها، میش‌ها، کل‌ها، و بزها به زندگی ادامه می‌دادند. اگرچه گاهی پلنگی به جمعیت شان می‌زد یا حضور گرگ و کفتار و روباه و گربه وحشی را هم حس می‌کردند، اما همه چیزشان مهیا بود. آب، غذا، پناهگاه، و حفاظت! اما یک روز دنیا زیر و رو شد. آهوها مردانی را دیدند که سوار بر جیپ با مسلسل به سوی آنها حمله ور می‌شدند. آهوها گریختند. اما صدای مسلسل صدای مرگ بود. روز بعد علاوه بر جیپ و مسلسل، عده ای با موتورسیکلت، تفنگ، زنجیر و فلاخن به دنبالشان دویدند. شب که شد، آهوها چیز عجیبی دیدند. شکارچیان میان آنها نوزافکن انداختند و همه را به گلوله بستند.

کم کم آن جلگه زیبا از آهو خالی شد. مدتی بعد آدم‌ها همان دور و بر خانه ساختند و مشغول کشاورزی شدند. آهوها دیگر جایی برای زندگی نداشتند. دردناک بود. هزاران آهو کشته شده بودند و هر روز مردان جنایتکار لاشه آهوها را با کامیون از موته به شهر می‌بردند. عده ای هم که باقی مانده بودند نه جایی برای زندگی داشتند نه چیزی برای خوردند. پرندگان مهاجر وقتی در مسیر مهاجرت خود توقفی کوتاه در موته کردند، باورشان نمی‌شد که این دشت‌ها، همان دشت‌های پرآهوی گذشته باشد.

آیا احساسی برانگیخته نشد؟ آیا کسی به فکر آهو نیفتاد؟ آیا در رؤیایی و هنوز در دشت‌های پرآهو گل‌های شقایق و لاله زرد، گل اسبک، شاهتره و اسفناج جای داشت؟ آری! هنوز فطرت‌هایی پاک وجود داشت. آنان دست به کار شدند تا از انقراض وحوش به ویژه آهوها جلوگیری کنند.

پناهگاه حیات وحش موته با ۲۲۰۰۰۰ هکتار مساحت در اطراف روستای موته در شمال اصفهان، شمال غربی میمه، و جنوب غربی دلیجان قرار دارد. جایی ما بین دو استان اصفهان و مرکزی با دو نوع آب و هوا. بیابانی و نیمه‌بیابانی در اطراف موته و کوهستانی در کوهستانهای شمالی روستای موته و اطراف روستای مگچشمه تا دلیجان.

پیش از انقلاب اسلامی، موته مساعدترین محیط زیست برای آهو بود. به طوری که جمعیت آنها به حدود ۱۸۰۰۰ رأس رسید. ولی در گیر و دار پیروزی انقلاب اسلامی، سودجویان از موقعیت استفاده کردند و اغلب آهوها را شکار کردند تا اینکه مجدداً نسبت به احیای حیات وحش این منطقه اقدام شد. در حال حاضر هزار و پانصد تا دوهزار آهو در موته زیست می‌کنند.