حکمت گشادگی یا تنگی رزق بندگان

به تصریح آیات و روایات رزق و روزی مخلوقات در دست خدا است و گشادگی و تنگی روزی به خواست و اراده او رخ می دهد، آنچنان که آیه ۳۰ سوره مبارکه اسراء بیان می دارد: «پروردگار تو در رزق هر کس که بخواهد گشایش مى دهد یا تنگ مى گیرد ؛ زیرا او به بندگانش آگاه و بیناست.»
امیرمومنان علی (ع) نیز می فرمایند: «اختیار کم و زیاد شدن روزى ها جز در دست روزى رسان نیست.»
ایشان درباره حکمت فراخی یا تنگی رزق بندگان فرموده اند: «روزى ها را مقدّر فرمود و آن گاه، آنها را زیاد و کم و به تنگى و فراخى عادلانه تقسیم کرد ، تا هر که را بخواهد به وسعت روزى و یا تنگى آن بیازماید و از این طریق سپاسگزارى و شکیبایى توانگر و تهیدست را به آزمایش گذارد.»
و از ایشان است که: «خلایق نان خورهاى خدایند. خداوند روزهاى آنها را ضمانت و خوراکشان را مقدر کرده است.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «از طلب روزىِ حلال دست مکش ؛ زیرا طلب روزى حلال تو را در دینت یارى مى رساند . و با توکّل زانوى اُشتر ببند.»
اگرچه در آموزه های دینی بر تلاش برای رزق و روزی توصیه و سفارش می شود اما از حرص زدن نهی شده و آن را موثر در افزایش رزق نمی دانند.
پیامبر اکرم (ص) در این باره می فرمایند: «نه حرص زدن حریص، روزى را به سوى او مى کشاند و نه ناخوش داشتن کسى، آن را از او باز مى دارد.»
همچنین، امیرمومنان علی (ع) فرموده اند: «بدانید که آنچه خداوند براى بنده مقدّر کرده است، بى کم و کاست، به او برسد هر چند در چاره اندیشى و پیدا کردن راه هاى کسب روزى ناتوان باشد و نیز بیش از آنچه خداوند برایش مقدر کرده به او نرسد، هر چند بسیار زرنگ و چاره اندیش باشد.»

پی نوشت ها :
بحارالانوار
غررالحکم
میزان الحکمه