اگر کربلا بودم چه نقشی را ایفا می‌کردم؟

به گزارش تازه‌های جهان و به نقل از خبرگزاری قرآن، بعد از گذشت ۱۴۰۰ سال از حادثه عاشورا، به نظر می‌رسد مسئله مهم در این واقعه تکرار همین سوال است: من اگر کربلا بودم چه نقشی را ایفا می‌کردم.
امام حسین(ع) افراد مختلفی را دعوت کردند، هم نامه فرستادند و هم با آن‌ها رو در رو صحبت فرمودند؛ اما همه آن‌ها به یک شکل پاسخ ندادند، بلکه پاسخ‌ها متفاوت بود. یکی از کسانی که سر راه امام حسین(ع) قرار گرفت و حضرت ایشان را دعوت کرد طرماح‌بن عدی بود؛ وی وقتی که مخاطب امام حسین(ع) واقع شد پاسخی که داد این بود: من تازه آذوقه، نان،‌ خرما و غذای خانواده را گرفتم؛ اینها را به خانواده تحویل دهم و بازگردم.
این شخص نگفت که من نیستم گفت هستم اما اول خانواده بعد حسین(ع) و بعد از آن رفت و آذوقه را به خانه رسانید و برگشت اما وقتی برگشت متوجه شد که امام حسین(ع) را کشتند و در واقع این اقدام او نوشدارو بعد از مرگ سهراب بود.
برخی در عاشورا گفتند اول خانواده بعد امام؛ کسانی که امام‌شناسی ضعیفی داشتند و امام را در اولویت دوم و چندم قرار دادند اینها مردود شدگان امتحان کربلایند. لذا آن کسی که می‌خواهد با حسین(ع) باشد اول باید بگوید امام حسین(ع) بعد خانواده نه اول خانواده بعد حسین(ع).
همه ما باید توجه کنیم ببینیم اولویت اول زندگی ما چیست؟ اگر اولویت ما اول پاسخ به ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام نباشد، ما هم مردود می‌شویم. این ندا اکنون از سوی امام زمان(عج) صادر می‌شود و کسانی که می‌خواهند با امام زمان(عج) باشند و امام از آن‌ها راضی باشد و جزو مردودشدگان نباشند باید  اول امام بعد خانواده و یا سایر چیزهای دیگر را اولویت قرار دهند و این همان معنای واقعی «بابی انت و امی» است که جان و پدر و مادر را به فدای امام می‌کند.
بنابراین در حادثه عاشورا افرادی که خاکستری شدند اینها هم جزو مردودشدگان هستند. افرادی که در کنار امام قرار نگرفتند ولو در جبهه دشمن نبودند اینها هم مردود شدند و باید بدانیم اگر اولویت امام خود را انتخاب نکردیم، حتما مردود می‌شویم حتی اگر جزو بی‌تفاوت‌ها نباشیم.
حجت‌الاسلام امین رصاف

.