دختری تنها و بی همدم هستم، چه کنم؟

خ . د از شیراز

سؤال :

دختری هستم ۲۱ ساله، تنها و بی همدم. مدت ۳ سال است دیپلم خود را گرفتم و در یک مجتمع درمانی مشغول به کار هستم. شغلم تنها سرگرمی و دلخوشی من است. من فرزند آخر خانواده هستم و در خانواده ای زندگی می‌کنم که معتقدند باید دختر حداکثر تا ۱۸ یا ۱۹ سالگی ازدواج کند. ولی من تا به حال خواستگاری نداشتم و از این بابت خیلی مورد آزار قرار می‌گیرم. اطرافیان همیشه با طعنه در مورد خواستگارهایم می‌پرسند و به من می‌فهمانند که دیگر برای ازدواجم دیر شده است. پدر و مادرم هم نگران هستند ولی این موضوع را به رویم نمی‌آورند. اما از حرکتها و رفتارشان در زمان ازدواج دخترهای کوچکتر از من می‌فهمند که از خواستگار نداشتنم ناراحت هستند. مشاور گرامی! دو برادر من معتاد به مواد مخدر هستند و می‌ترسم خواستگارهای آینده با فهمیدن این موضوع که همه از آن خبر دارند، بروند و دیگر پیدایشان نشود. من با خیلی ها رفت و آمد دارم. و در اکثر محافل شرکت می‌کنم. اما نمیدانم چرا هیچکس به خواستگاری‌ام نمی‌آید. البته دو مورد بود که قبل از آشنایی، منتفی شد. آقای مشاور، من خیلی تنها هستم و فکر می‌کنم نمی‌توانم خودم را از این وضع نجات دهم. تنها کاری که از دستم بر می‌اید، گریه و دعا است.

پاسخ :

فرزند عزیزم، شما آنچه را که معمول همه جوانان است، خیلی بزرگ کرده اید. شکی نیست که هر پسر و دختر آرزوی ازدواج در سر دارند و والدین هم دلایل بسیار آشکار بالاترین آرزویشان ازدواج فرزندشان است. تازه شما شغل و سرگرمی هم دارید و از این طریق شانس خیلی زیادی برای پیداشدن همسر دارید. گرچه عقاید والدین محترم است و باید با احترام به آن نگریست. ولی نه آنها می‌خواهند و نه درست است که به زور و نابجا بخواهی به دنبال این امر بروید. اگر موقعیت، اقتضا کند، همه می‌دانند که ازدواج امری ضروری است ولی اگر آنچه شما می‌خواهید و یا والدینتان می‌خواهند، جور نشود، چگونه اصرار برای ازدواج شما می‌توانند داشته باشند؟ اما درمورد اطرافیان نقطه ضعف به دست ندهید. به ویژه آنکه هنوز از زمان معمول برای ازدواج نگذشته است. یعنی خودتان چنان نشان دهید که بیشتر به فکر کار و زندگی هستید و از ازدواج مناسب باشد موافقت خواهیدکرد. شما خودتان بیش از دیگران دلواپس و نگران این موضوع هستید و این امر تاثیر منفی بر افکار و حالات روانی شما خواهدبخشید. اما در مورد برادرانتان نیز باید به شما بگویم که هرکسی مسئول خودش است و اگر خواستگار شما واقعاً خواهان شما باشد به این موضوعها اهمیت نخواهدداد. بنابراین بی دلیل تشویش و اضطراب به خود راه ندهید و با اعتماد و اطمینان به خود کارتان را ادامه داده و از خدای بزرگ بخواهید تا آنچه صلاح و خیر شماست، پیش بیاید.