آیا اعتراض به قیمت و کیفیت خودروهای داخلی “خیانت” است؟

از چند سال پیش و همان زمان که پراید ۷ میلیونی به یکباره پا جای پای قیمت خودروهای لوکس گذاشت و به یکباره قیمت خود را به ۲۰ میلیون رساند برای همه از جمله رئیس جمهور وقت این افزایش قیمت نامعقول بود تا آنجا که سوال «کیلویی چند!؟» بر سر زبان ها افتاد.

در همین راستا از همان زمان خودروسازان داخلی، با آنکه چشمشان را بر کیفیت و ایمنی خودروها بسته بودند، هربار به بهانه های مختلف از جمله تحریم ها و بالا رفتن نرخ ارز، زیر بار کاهش قیمت و واقعی شدن قیمت ها نرفته و حتی قیمت خودروها را بالاتر بردند.

همزمان با پایان مذاکرات هسته ای و زمزمه باز شدن قفل تحریم ها از طرفی و از طرف دیگر پهن شدن فرش قرمز برای ورود شرکت های معتبر خودروسازی، به گمان مردم توقع برای ساماندهی بازار هزار رنگ خودرو بیراه نبود. اما خودروسازان صریحا اعلام کردند که هیچگونه کاهش قیمتی اتفاق نخواهد افتاد و مردم به این موضوع امید نداشته باشند.

مردم نیز که این روزها به صورت خودجوش واکنش های مجازی شان را در بزنگاهها ساماندهی میکنند، خود دست بکار شده و در شبکه های اجتماعی کمپین “نخریدن خودرو صفر داخلی” را در اعتراض به کیفیت پایین و قیمت بالای خودروهای داخلی به راه انداختند. تا بلکه پارکینگ های چندین هزارتایی از خودروهای فروش نرفته، مدیران شرکت های خودروسازی را برای قیمت عادلانه و کیفیتی در خور تولیدات ملی، به هوش آورند.

خودروهای روی دست مانده ظاهراً انقدر پرسرو صدا شدند که وزیر صنعت معدن و تجارت – محمدرضا نعمت زاده- در اظهارات اخیر خود گریزی نیز به این کمپین داشت و با “خیانت” خواندن آن، تصریح کرد: «اگر کسی چنین کمپینی را دنبال کند به نیروی انسانی و اشتغال و تولید داخلی و درآمد ملی خیانت می‌کند»