کسانیکه در قیامت با صورتهای وارونه محشورند

رسول خدا(ص) فرمود: کسى که نسبت به مسلمان تقلّب کند، یا درباره او حیله و فریب بکار گیرد، یا او را گول بزند، ملعون و منفور است.
رسول خدا(ص) فرمود: هر کس بیعتى را بشکند، یا پرچم گمراهى اى را بلند کند، یا علم و حقیقتى را پنهان دارد، یا مالى را از روى ظلم تصرف کند، یا به ظالمى در ظلم او کمک کند، در حالى که مى ‏داند آن شخص ظالم است، چنین کسى بطور یقین از اسلام بیزارى جسته است.
رسول خدا(ص) فرمود: مردم چشم خود را به چیزى بالا نمى‏ برند، مگر این که خدا آن را پایین مى‏ آورد!
رسول خدا(ص) فرمود: خشم و غصب ایمان را فاسد مى ‏کند، همان طور که سرکه عسل را فاسد مى ‏کند، یا همان طور که «صمغ» یعنى گیاه تلخ، عسل را فاسد مى ‏کند.
رسول خدا(ص) فرمود: ابلیس به گناهان کوچک شما راضى مى ‏شود، و گناهى که قابل بخشش نیست، آن است‏ که کسى بگوید: این که گناه کوچکى است و به خاطر آن من مؤاخذه نمى‏ شوم!
رسول خدا(ص) فرمود: وقتى خداوند «بهشت عدن» را آفرید، خشت آن را از طلاى درخشان و مشک خوشبو قرار داد، سپس دستور داد به حرکت در آید، بهشت پس از لرزشى سخن گفت و بیان داشت: تو خداى حىّ و قیّومى هستى که غیر از تو خدایى وجود ندارد، خوشا به حال کسى که توانایى وارد شدن به من را داشته باشد.
خداوند متعال فرمود: به عزّت و جلال و مقام بلند خودم سوگند، مى‏ گسار، و اصرارکننده به «ربا خوارى»، فتنه‏ گر و سخن چین، کسى که نسبت به انحراف همسر خویش در خانه. غیرت به خرج نمى‏ دهد، سخن چین علیه مردم نزد سلطان براى کشتن آنها، نبّاش و کفن دزد، و کسى که به «عهد و پیمان» و قول و قرار خود عمل نمى‏ کند، داخل بهشت نخواهند شد.
رسول خدا(ص) فرمود: قیامت به پا نمى‏ شود، تا این که حیا از کودکان و زنان برود، و تا این که میوه دستنبو خورده مى ‏شود، به همان راحتى که مردم «سبزى» را مى ‏خورند.
رسول خدا(ص) فرمود: مخوفترین چیزى که بعد از خود براى امّت خود، از آن بیمناکم، کسبهاى حرام، شهوتهاى پنهان، و ربا خوارى مى ‏باشد.
رسول خدا(ص) فرمود: از «مشاحن» توبه و عمل عادلانه ‏اى قبول نمى ‏شود! سؤال شد: مشاحن کیست؟ فرمود: کسى که کینه و عداوت به دل دارد، و با طعنه و سرزنش خود، پیروان مرا آزار و صدمه مى‏ رساند.
على(ع) فرموده: از رسول خدا(ص) سؤال شد: اى رسول خدا(ص) ! «جماعت امّت» تو چه کسانى هستند؟
فرمود: کسانى که بر حق باشند، اگر چه تعداد آنها به ده نفر برسد.
رسول خدا(ص) فرمود: آنهایى که از رحمت خدا مأیوس گردیده ‏اند، روز قیامت در حالى مبعوث مى‏ شوند، که صورتهاى آنها وارونه است، یعنى سیاهى، سفیدى صورت آنها را فرا گرفته، و به آنان اشاره مى‏ شود: اینان افرادى هستند، که از رحمت خداوند متعال ناامید شده‏ اند!
رسول خدا(ص) فرمود: هر عملى که بر اساس «بدعت» و پیروى شیطان و بر خلاف اطاعت خداوند صورت گیرد، اگر چه در آن خشوع و گریه هم باشد، خداوند آن عمل‏ را قبول نمى ‏کند، همان طور که توبه شخص داراى «سوء خلق» را نمى ‏پذیرد.
سؤال شد: اى رسول خدا(ص)! چرا چنین است؟
فرمود: اما «بدعتگزار» قلب او اسیر محبّت شدیدى به عمل خود شده، که به سادگى نمى‏ تواند، از آن دل برکند. اما کسى که گرفتار «سوء خلق» است، هر گاه از گناهى توبه کند، در گناه دیگرى مى ‏افتد که از گناهى که توبه کرده، بزرگتر خواهد بود.

پی نوشت:
النوادر( للراوندی ) / ترجمه صادقى اردستانى، ص۲۰۲تا۲۰۵٫
منبع : افکار