شهر ری مرز پرگهر

سرزمین کهن ری با سابقه تاریخی و قدمت حدود ۶۰۰۰ ساله در جنوب تهران دارای آثار تاریخی و مذهبی است. شهر ری در زمان سامانیان و به فرمان فیروز یکی از نوادگان بهرام گور بنا شد! در تاریخ آمده است که این شهر در زمان خلافت عمر فتح شد و اهالی آن به اسلام گرویدند. ایلخان مغول شهر ری را به عنوان شهر ییلاقی و تفریحی خود انتخاب کرده و در زمان کریم خان زند یکی از ۱۶ ولایت ایران بوده است و در زمان قاجار یک شهر مذهبی مهم قلمداد می‌شد. شهر ری آثار تاریخی و مذهبی و دیدنی فراوانی دارد ازجمله:

برج طغرل : این برج یادگار عصر و هنر معماری سلجوقیان است و هنگامی که طغرل پایتخت خود را از نیشابور به ری انتقال داد و به دستور وی بنا شد. این برج در زمان قاجاریه به دستور ناصرالدین شاه تعمیر و بازسازی شد.

تپه ی چشم علی و چشم علی : قدمت این تپه به ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد. سفالیه های به دست آمده از این تپه این موضوع را تأیید می‌کند. در حاشیه تپه چشمه ای قرار دارد که به آن، چشمه علی می‌گویند. این چشمه به نام شهر سورین یا سورن نیز خوانده می‌شود که از نامهای هفت گانه معروف عصر ساسانی است. در عصر قاجار نیز کتیبه ای است سنگی در بالای چشمه کنده کاری شده که هنوز باقی است.

دخمه گبرها یا قلعه گبری یا دژ گبری : این بنا در دامنه ای کوهی در شمال شهر ری واقع شده است که از سنگ و آجر و خشت ساخته شده و در کف آن دخمه ای وجود دارد که هنوز باقی است و زرتشتیان باستان آلودن مردگان به عناصر چهارگانه آب، باد، خاک، آتش را که مقدس بودند، مکروه می‌دانستند و مردگان خود را در دخمه و هوای آزاد می‌گذاشتند. این دژ دخمه از آثار باقیمانده زرتشتیان باستان است.