سه نکته از میرزا جواد آقا ملکی

مرا در ایام تحصیلم در نجف اشرف، شیخی بود که در تربیت، مرجع طلاب متقی زمان خود بود و آن چه را از اعمال بدنی که مؤثر به حال سالک الی‌الله است، تجربه کرده بود. او در این‌باره سه امر را بیان کرد:

1. ۱- آن‌که در هر روز و شبی یک سجده‌ی طولانی کند و در آن بسیار بگوید: %لاٰ اِلهَ اِلّاٰ اَنتَ سُبْحٰانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الظْاٰلِمین$^۱ و در آن قصد کند که روح من در زندان طبیعت، اسیر و مقید به این قیود است و پروردگار من پاک‌تر از این است که به من ستم کند و من هستم که به خود ستم کرده‌ام و آن را در این مهلکه‌ها انداخته‌ام و او یاران خود را به این سجده توصیه می‌کرد و هر کس به آن عمل می‌کرد، تأثیر آن را در حالات خود می‌فهمید و هر چه طول سجود فردی بیشتر بود، تأثیر بیشتری نیز نصیب ساجد می‌شد.
2. ۲- انگشتری عقیق یا فیروزه به دست کردن؛ زیرا در حدیث آمده است که خداوند تعالی می‌فرماید: «من از بنده‌ای که دست به دعا بردارد و در دستش انگشتری فیروزه باشد، شرم دارم که دست او را رد کنم و محروم دارم.»
3. ۳- صدقه دادن قبل از دعا است؛ چنان‌که روایت شده است که «اِسْتَنْزِلوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَه؛ یعنی روزی را به وسیله‌ی صدقه به سوی خود فرود آرید».