” روی ” عنصر حیاتی

بسیاری از عناصر طبیعی در بدن انسان نقش عمده ای را ایفا می‌کنند. به طوری که کمبود برخی از آنها در اندامها و مایعات بدن عوارض جبران ناپذیری به بار می‌آورند.

روی یک عنصر از عناصر واسطه است که باید همراه پروتئین، مواد غذایی انری دار، و ویتامین‌های خاص تجویز گردد تا در اثر جذب اثرات درمانی خود را بروز دهد.

پراکندگی این عنصر در بدن انسان کاملاً بررسی شده است ولی هنوز نکات مبهمی در جذب آن وجود دارد.

روی بسیاری از آنزیمها را فعال و دسته ها را غیرفعال می‌سازد و گروهی از پروتئین‌های آنزیمی را تولید می‌کند و نیز جذب و انتقال برخی ویتامینهای محلول در چربی به روی وابسته است. هورمون‌های هیپوفیز هم در فقر این عنصر کمتر ترشح می‌شوند ولی به طور کلی مصرف زیاد روی نیز تهوع‌ آور، اختلال الکترولیتی، دردهای شکمی، و اختلالات عضلانی به همراه دارد.

مواد غذایی چون گوشت، جگر، تخم مرغ، میگو، گندم، کدو، گوجه فرنگی سرشار از روی هستند؛ و مصرف این دسته از خوراکیها برای افراد کمبود این عنصر توصیه می‌شود. گفتنی است اخیراً در برخی از کشورهای اروپایی به ویژه در آلمان رابطه کمبود روی و بیماری تیروئید مورد تحقیق قرار گرفته است. همچنین روی در عفونتهای دستگاه تنفس فوقانی باعث مهار رشد ویروسی می‌گردد که این ارزش مهمی در سلامتی بدن ایفا می‌کند.