دانستنی های هنر عکاسی

عکاسی خبری، هیجان‌انگیزترین و خطرناک ترین شاخه عکاسی است. این نوع عکاسی نیازمند جسارت علاقه و خطرکردن است. سرعت عمل در این رشته حرف اول را می‌زند. اول به موقع یا زودتر از دیگران به محل واقعه رسیدن از اهمیت فوق العاده برخوردار است.

گرفتن چند عکس ساده موفقیت آمیز تر است تا گرفتن عکسهای زیبا با ترکیبی چشمگیر پس از پایان ماجرا یا حتی قسمت اصلی آن. عکس خبری باید مخاطبش را به کنش وا دارد. به نفع یا به ضد آنچه که به واقع اتفاق افتاده است. به واقع تحریک احساسات مخاطب از مشخصه های عکس خبری است. یک مثال خوب برای این ویژگی عکسی است که ادی آدامز از اعدام یک ویتکونگ در خیابان گرفته است. یک افسر از فاصله نزدیک، کلت خود را به طرف سر مردی ویتنامی نشانه رفته و اثر شلیک گلوله در چهره ویتنامی پیداست. این عکس یکی از تأثیرگذارترین عکسهای خبری تاریخ عکاسی جهان است. اغلب گمان میکنند عکاسی خبری مترادف با عکاسی مطبوعاتی یا فتوژورنالیسم است. در حالی که عکاسی خبری در واقع گرایشی از عکاسی مطبوعاتی است و نه همه آن. اگرچه اصلی‌ترین گرایش فتوژورنالیسم به شمار می‌رود.

یک عکس خوب خبری باید منظور اصلی خود را سریع و در یک نگاه انتقال دهد و توجه بیننده را به قسمت اصلی و مهم رویداد جلب کند. در کنار این باید ارتباط این بخش با موضوعات حاشیه ای به خوبی حفظ شود. عکسهای خوب خبری عموماً ما را سر صحنه اتفاقها و رویدادها میبرند و لحظه ها و صحنه های فرار را برای خانندگان نشریات ثبت میکنند.

دیگر مشخصه یک عکس خبری خوب ساده بودن آن است. به این معنا که یک عکس خبری باید طوری باشد که همه آن را بفهمند و به راحتی با آن رابطه برقرار کنند. دلیل آن هم این است که این نوع عکاسی مخاطب عام دارد. یعنی همه اقشار مختلف مردم با آن سر و کار دارند. همه اقشار اعم از زن و مرد، پیر و جوان، با سواد و بی‌سواد، و غیره

اغلب عکسهایی می‌گیریم که بعد از چاپ از کیفیت آنها راضی نیستیم. البته دوربین‌های ما هم اغلب امکان هیچگونه تنظیمی ندارند. پس نباید انتظار داشته باشیم که عکسهای عالی تحویل بگیریم. توجه کنید که هر چه کارکردن با اینگونه دوربین‌ها ساده تر باشد، محدودیت آنها نیز بیشتر است و مواردی که می‌توان با این دوربین‌ها عکسهای خوبی گرفت بسیار مشخص است.

هنگام عکاسی با این دوربینها باید موضوع اصلی یعنی سوژه نه خیلی به دوربین نزدیک باشد و نه خیلی دور. چراکه در هر دو صورت تصویر محو خواهدشد. بهتر است موضوع اصلی در فاصله یک و نیم تا دوونیم متری دوربین باشد تا تصویری واضح و مناسب ارائه شود.

نکته ی دیگر وجود سایه های تیز در تصویر است. اگر موضوع شما برای عکاسی یک شخص است حتماً او را طوری در جهت نو بچرخانید که سایه روشن های روی چهره اش دارای فرم خاص و زیبا باشد. فرمی که به نظر شما جذاب بیاید. حتما حواس‌تان به سایه تیره گودی چشم باشد. این را هم بدانید که اختلاف تیرگی‌ها و روشنی‌ها در عکس خیلی بیشتر آن است که در دنیای واقعی می‌بینیم. یادمان باشد که معمولاً وقت عکاسی موضوع باید رو به نور و عکاس باید پشت به منبع نور (خورشید) باشد. البته با توجه به این مورد گاهی می‌توان با استفاده از فلاش به بهترشدن سایه روشن‌های روی چهره کمک کرد.

با تمام اینها خیلی بهتر است که بتوانیم از دوربینهایی استفاده کنیم که در آنها امکان تنظیم درجه دیافراگم با سرعت پرده شاتر وجود دارد. می‌توانیم با استفاده از نورسنج دستی یا نورسنج دوربین، نورسنجی کنیم تا متناسب به آن درجه مناسب سرعت دیافراگم را تنظیم کنیم و عکس بگیریم. اگر هم دوربین، نورسنج ندارد می‌توانیم برای تنظیم این درجه ها از جدول‌هایی که معمولاً روی پاکتهای عکس چاپ شده استفاده کنیم.