خواستگارم تحویلم نمی‌گیرد، چه کنم؟ مشاوره

لیدا . ش از ارومیه

سؤال :

دختری ۲۰ ساله و دانشجوی سال سوم هستم. سال گذشته به قصد ازدواج با یکی از همکلاسی هایم آشنا شدم. او قول داد تا ۷ یا ۸ ماه دیگر با من ازدواج کند. ولی تا به حال اینکار را نکرده است. من به قصد ترغیب او به ازدواج، گفتم که خانواده ام مرا برای ازدواج تحت فشار گذاشتهاند. او گفت اگر می‌توانیع‌مقاومت کن. والا من پا پیش می‌گذارم. من هم از خداخواسته باید زودتر اقدام کند. ولی او یکه خرد و نداشتن آمادگی را بهانه کرد و خواست تا صلاح هردویمان را در نظر گرفته و از او جدا شوم. این رفتار او خیلی ناراحتم کرد و تا یک ماه با او تماس نگرفتم. ولی دلتنگی بیش از حد باعث شد تا دوباره رو بیندازم.

مشاور گرامی من عاشق او نبودم اما به خاطر اینکه خانواده ام اصرار دارند من با یک کارمند ازدواج کنم، نخواستم او را از دست بدهم. علاوه بر این از دیدن صحنه دعواهای نامادری با پدر و مادر راحت شوم. حالا آن فرد قول داده تا یکسال دیگر به خواستگاری ام بیاید، ولی من احساس می‌کنم که او کمی چشم چران است و در مقابل نمی‌گذارد چشم پسری دیگر به من بیفتد. لطف کنید به من بگویید صلاحم چیست؟ ایا باید راهی برای ترغیب او به ازدواج پیدا کنم یا باید به انتظار شخص دیگری باشم؟ باید اضافه کنم که او پسری بی‌خیال، سرد و کم‌حرف است و من همیشه سر حرف را با او باز می‌کنم.

پاسخ :

فرزند عزیزم، ازدواج امر مقدسی است و لازم است که هر جوان به آن بیندیشد. به ویژه آنکه یکی از مهمترین مراحل زندگی به حساب می‌اید و هرقدر درباره آن بکوشیم، جا دارد. ولی اندیشه و فکر درباره آن نباید با بی صبری و نپختگی همراه باشد. آنچه درباره همکلاسی خود نوشته اید نشان می‌دهد که ایشان فعلا قصد ازدواج ندارند و در برابر خواست شما جوابی داده اند و این جواب لزوماً جوابی مطمئن و درست نیست و نمی‌‌شود خیلی روی آن حساب کرد. اصرار شما و خانواده درست نیست زیرا برای رسیدن به مقصود برعکس شخص را برای رسیدن به مقصود باز می‌دارد. یعنی در طرف مقابل واکنش ایجاد می‌کند و جوابی که واقعیت ندارد می‌دهد. تا آنجا که ممکن است موجب تحقیر شخص هم می شود. بنابراین صلاح شما نیست که در این زمینه پافشاری و اصرار کنید. اما راه صحیح آن است که رابطه تان را سردتر کنید تا اگر ایشان خواهان و خواستار بودند، بیشتر اصرار بورزند. به هر صورت که چه دلیلی برای رفتار خود ذکر کرده اید. اما این تمام ماجرا را توجیه نمی‌کند. زیرا اگر جو نامطلوب خانوادگی هم نبود، هر جوان باید ازدواج کند. ولی به شرطی که ازدواجی به جا باشد و هر دو طرف راضی و خواهان یکدیگر باشند و هر دو با شوق و علاقه در این راه پیش بروند. نه یکی اصرار ورزد و دیگری اجتناب! اگر می‌خواهید از رنج این ارتباط خلاص شوید، به ایشان با احترام بگویید که فعلا ارتباط تان قطع خواهدشد تا هر وقت ایشان آمادگی داشتند اقدام کنند. بدیهی است که ممکن است در این مدت افراد دیگری خواهان ازدواج با شما باشند و شما حتماً پاسخ مثبت به آنها بدهید. چون به نظر نمی‌رسد ایشان حتماً خواهان ازدواج باشند. نهایت اینکه ویژگیهایی که ردباره این پسر نوشتید هیچکدام نشان دهنده عزم و اراده راسخ وی برای ازدواج نیست. هرچه زودتر و قاطع تر تصمیم بگیرید که ارتباط را قطع کنید، کمتر آسیب می‌بینید. به هر صورت هم اگر امید برای بازگشت و میل و علاقه ایشان باشد، پس از قطع ارتباط از جانب شما او پیشگام در ارتباط با شما خواهدشد. امید است که شادی و سربلندی خود را فدای صفاتی که از ایشان نوشته اید نکنید. شاد و سرافراز باشید.