حجت‌الاسلام نقویان بر تدوام مسیر خطای دیگران می‌رود!

مهم نیست اصلاح طلب یا اصولگرا، حتی مهم نیست درست یا غلط، هر گروهی به نفع منافع خود، گفتار و رفتار خود را برای موجه جلوه دادن، شبیه سازی تاریخی می کنند و می کوشد رفتار خود را مطابق با سنت پیامبر و سیره ائمه معصومین و مخالفین را مخالف این سنت و سیره جلوه دهد.
شبیه سازی های تاریخی زمانی صورت می گیرد که طرفین از توضیح و توجیه رفتار و گفتار خود بر اساس قانون و عقل، می ماند و تنها راهی که برایش می ماند، اینکه به رفتار و سنتی تمسک کند که مورد قبول همه است و همه آن را به عنوان یک مبنا و یک اساس و بنیان قبول دارند؛ اما مشکل در این میان، تفسیر شخصی از سنت و  سیره است. الگو ارائه دادن از زندگی کسانی که اصل و پایه هستند برای زندگی سیاسی و اجتماعی مطلوب و پسندیده است؛ اما تلاش برای الگو کردن رفتارهای سیاسی و جناحی با تمسک به سنت و سیره با تفاسیر شخصی است که حتی بنیان ها را در معرض آسیب قرار داده است.
در روزهای گذشته نقل قولی از حجت الاسلام نقویان در مورد دست دادن حضرت اباعبدالله با عمر سعد که البته هیچ سند معتبری توسط ایشان برای انجام چنین عملی بیان نشد، در فضای سیاسی و رسانه ای کشور، مورد بحث قرار گرفت و برای آن نقل قول، دوستان و دشمنان حجت الاسلام نقویان، به موافقت ها و مخالفت هایی برخاستند. پیش از آقای نقویان هم دیگرانی از دیگر جناح و مخالفان دولت کارهای مشابهی انجام داده و با شبیه سازی تاریخی در صدد تأیید خود و ملامت دیگران برآمده بودند؛ روشی که در نهایت بیش از همه به سنت و سیره آسیب می زند، زیرا عموما رفتار و گفتار سیاسی که مورد اعتراض جمعی قرار می گیرد، تناسب چندانی هم با سنت و سیره ندارد، لذا برای توجیه آن خطا، اسلام و سیره است که تحریف می شود؛ آنقدر که دقیقا مطابق آن رفتار خاص قرار گیرد.
نقل بدون سند معتبر حجت الاسلام نقویان و اعتراض مخالفان ـ که عموما در جناح اصولگرا، که البته خود سابقه طولانی در نقل مطالب مشابه در جهت تایید خود و تخریب رقبا  دارند ـ فرصت خوبی است که همه جناح های سیاسی، یک بار برای همیشه بیاموزند که اگر رفتاری از آنان سر زد، پیش از رجوع به سیره و سنت و احتمالا تحریف آنان به نفع خودی، بر اساس عقل و قانون آن را توضیح دهند و چارچوبی عقلایی و بر مدار قانون، برای چرایی رفتارهای خود پیدا کنند.
اگر رفتاری اجتماعی و سیاسی، در چارچوب عقل و قانون قابلیت تببین نداشته باشد، طبیعتا با تمسک به سنت و سیره هم این قابلیت را پیدا نمی کند. که شرع و عقل، دو عنصر بنیادین در دین اسلام که مبنای عمل اجتماعی و سیاسی قرار می گیرد. لذا اگر رفتاری قابلیب تبیین عقلایی نداشته باشد و برای توضیح آن به سنت و سیره تمسک شود، آنقدر سنت و سیره تحریف و جعل می شود که توان توجیه یک رفتار اشتباه از هر گروه سیاسی را داشته باشد.
لذا با اذعان به عدم اعتبار نقل قول حجت الاسلام نقویان درباره دست دادن حضرت اباعبدالله(ع) به دلیل عدم ارائه سند معتبر، وقت آن است که از همه به ویژه کسانی که بیشتر از سنت و سیره برای توجیه رفتار اشتباه خود استفاده می کنند، بخواهیم که همگی با هم دست از تحریف سنت و سیره بردارند و اعمال سیاسی و اجتماعی را که در مقبولیت آن حرف و حدیث وجود دارد ـ اگر مبنای عقلایی و قانونی دارد ـ بر آن اساس تبیین کنند و اگر ندارد، سنت و سیره را برای تطابق با رفتار خود به تحریف نکشانند.