تهمت‌های ناروا به هستی خداوند

کافران و معاندان انبیا در طول تاریخ اقوام و ادیان تصورهای باطل تهمت‌های ناروا به هستی خداوند داشتند. به طوری که بعضی از انسانها را جزئی یا فرزندی از خداوند می‌دانستند. در حالیکه انسان با استدلال عقلی به راحتی فرزنددار بودن یا جزدار بودن خداوند را رد می‌کند.

اما انسان، ناسپاس آشکاری است و بر همین اساس خداوند می‌فرماید: آیا خداوند از مخلوقات برای خود دخترانی انتخاب کرده است و برای شما انسانها پسران قرار داده است؟ هرگز اینطور نیست بلکه این تنها تصور باطل انسانهاست.

هنگامی که به آنها تولد دختری مژده داده می‌شد، چهره‌شان از روی ناراحتی سیاه می‌شد و قلبش از اندوه پر می‌شد. آیا انسانی که در پیرایه و آراستگی رشد و پرورش می‌یابد و به هنگام جدال و استدلال قدرت بیان ندارد، فرزند شریک خداوند است؟ آنگاه خداوند علم کسانی را که تهمت می‌زنند زیر سؤال می‌برد که آیا هنگام آفرینش فرشتگان که مخلوق خداوند هستند و بعهضیها آنها را دختران خداوند می‌پندارند، حضور داشتند که چنین ادعایی می‌کنند و گواهی می‌دهند که خداوند فرشتگان و دختران خود قرار داد؟ هرگز اینطور نیست و آنها از این تهمت‌های ناروا بازخواست می‌شوند. کافران در ادعاهای پوچشان می‌گویند اگر خداوند رحمان می‌خواست، ما آنها را پیروی نمی‌کردیم درحالیکه چنین ادعایی از روی علم و دانش نیست! بلکه گمانه‌زنی و دروغ است. سخنان و ادعاهای کافران در طول تاریخ، انبیا و ادیان از روی حدس و گمان از روی دسیسه و توطئه‌ی دروغگویی بوده است و هیچگونه اساس منطقی نداشته است. بلکه مبانی معرفتی آنها در این گونه گمانه زنی‌ها، گرایش قومی، جاه طلبی فردی و گروهی بوده است که در پست‌های بعدی به آن خواهیم پرداخت.