به من بی‌واگن کمک کنید!

در عصر حاضر نه تنها برخی فعالیتهای اقتصادی به صورت زیرزمینی انجام می‌شود، بلکه در عرصه حمل و نقل درون شهری هم، راهکارهای زیرزمینی، جایگاه خودش را دارد، البته زیرزمین استفاده های جالب دیگری هم دارد که کم و بیش با آن آشناییم.

در بسیاری از کشورهای پیشرفته، وقتی مترو راه افتاد، مشکل ترافیک روی زمین را حل کرد.. در ایران اما چون نباید مثل خیلی از چیزهای دیگر از قواعد خودش پیروی کند، لذا نه فقط مشکل ترافیک را هنوز برطرف نکرده که یکی مشکل هم با خودش آورده؛ مردم از شلوغی بیش از حد مترو و انباشت مسافران می‌نالند. مدیرعامل محترم مترو هم علناً عرض می‌کند: «چکار کنیم، واگن نداریم.»

در همین راستا و در مسیر کاهش این مشکل پیشنهادات زیر به شدت اعلام می‌گردد:

۱- اصلاً از خیر قضیه بگذریم و در تونلهای مترو را گل بگیریم. دقت کنید کسی از مسافران داخل تونلها نباشد.

۲- فاصله زمانی رفتن یک قطار تا آمدن قطار بعدی به حداقل ممکن کاهش یابد. برای این منظور استفاده زا موتورجت یا موشک مفید خواهدبود.

تبصره : کسانی که می‌خواهند در ایستگاههای بین راه پیاده شوند، لطف کنند پیاده نشوند. این قبیل افراد به جرم آنکه «رفیق نیمه راه حساب می‌شوند» می‌توانند از آخرین ایستگاه به وسیله اتوبوس یا تاکسی به ایستگاههای قبلی مورد نظر خود برگردند.

۳- اتوبوسهای دوطبقه ای سابق از انبارها و اوراقی ها بیرون کشیده شوند و پس از مختصر رنگ و تعمیری به دنباله واگنهای قطار مترو متصل شوند. دو طبقه بودن این واگنها قطعاً مشکل کمبود واگن را دو برابر حل خواهدکرد.

۴- چنانچه کمبود واگن با همین سه طرح فوق حل و فصل نشد، مابقی راه حل ها را بعداً در ایستگاههای زمانی دیگر عرض خواهیم کرد.