بازی نور با زمان و مکان / ستاره ها

ستاره میرا بزرگ ترین ستاره ای است که تا به حال کشف شده است و به منظومه ما نزدیک است. اشعه ساتع از میرا ۷۲ سال بعد به ما می‌رسد. حالا فرض کنیم روی این ستاره عظیم که شاید خیلی جلوتر از تمدن ماست، منجمی نشسته است و تلسکوپ یا دستگاهی خیلی کامل‌تر از آن دارد که می‌تواند با آن وقایع جاری کره ماه را به وضوح ببیند و برای این که تماشای عالی کرده باشد، فرض می‌کنیم سال ۱۹۲۵ میلادی دوربین خود را به سوی پاریس گرفته است. بنابراین وقایع ۷۲ سال قبل یعنی سال ۱۸۶۵ میلادی را مشاده می‌کند. در این صورت با شکوه ترین واقعه زمان یعنی جشنهای مجلل عروسی ناپلئون سوم و اوژنی دومنتی در برابر چشمان منجم جریان خواهدیافت.

همانطور که منظره این جشن‌ها به نظر یک تماشاچی که آرنج روی یکی از پنجره های میدان کنگورد گذاشته می‌رسد همانطور هم سوار بر امواج نورانی می‌گذرد و ۷۲ سال بعد به چشم منجم ستره میرا می‌رسد. ۷۲ سال است که ناپلئون سوم دیگر وجود ندارد و اینک تمام کسانی که در آن جشن شرکت کرده اند میان گورستانهای اطراف پاریس خفته اند.

با وجود این در چشم منجمی که این منظره را تماشا می‌کند، این جشن و جنب و جوش آن بدون تردید در زمان حال وجود دارد. زیرا زمان حال برای منجم ستاره میرا جبراً مقارن با زمانی است که وی چیزی را می‌بیند و جمعیتی که در برابر چشمان وی رژه می‌روند، و در کوچه ها شادی می‌کنند نه از گور خارج شده اند و نه دفن شده اند.

شیلا جعفری از قزوین