تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۷/۳۰ زمان : ۴:۰۰
چرا اپل هنوز مک‌بوک ایر را به صفحه‌نمایش رتینا مجهز نکرده است؟
یک رویداد اپلی دیگر هم آمد و رفت، و هنوز هم خبری از مک‌بوک ایر با صفحه‌نمایش رتینا نیست. در صورتی که نا امید یا سرخورده شده باشید شما را سرزنش نمی‌کنیم. اکنون که آی‌مک نیز با نمایشگر ۵K بروزرسانی شده، مک‌بوک ایر آخرین کامپیوتر اپل است که به یک صفحه‌نمایش پر و پیمان مجهز […]
یک رویداد اپلی دیگر هم آمد و رفت، و هنوز هم خبری از مک‌بوک ایر با صفحه‌نمایش رتینا نیست. در صورتی که نا امید یا سرخورده شده باشید شما را سرزنش نمی‌کنیم. اکنون که آی‌مک نیز با نمایشگر ۵K بروزرسانی شده، مک‌بوک ایر آخرین کامپیوتر اپل است که به یک صفحه‌نمایش پر و پیمان مجهز نیست. اما چرا؟ در ادامه تحلیلی خواهیم داشت به دلایل این مساله؛ با زومیت همراه باشید.
مک‌بوک ایر
پرونده‌ی محصولات سال ۲۰۱۴ اپل نیز سرانجام بسته شد و یکی از دستگاه‌هایی که چشم‌های زیادی را در انتظار خود گذاشته بود همچنان رونمایی نشد. جالب است که هیچ‌یک از رقبای اپل در استفاده از صفحه‌نمایش‌های خیره‌کننده با چگالی پیکسل بالا برای اولترابوک‌های خود تردید نکرده‌اند. پس مساله‌ی اپل چیست؟ آیا این شرکت دست روی دست گذاشته؟ اپل ممکن است پاسخ خود را به این مساله به گونه‌ای روشن اظهار نکرده باشد اما محتمل‌ترین حالت این است که تکنولوژی مورد نیاز برای تجهیز مک‌بوک ایر به صفحه‌نمایش قوی‌تر رتینا هنوز در دستان اپل قرار ندارد. با اینکه احتمالا اپل بسیار مشتاق است مدل ایر را نیز به قطار رزولوشن بالای صفحه‌نمایش سوار کند، اما گویا مجبور است همچنان منتظر بماند تا برخی اجزای پازل در سر جای خود قرار گیرند. به خواندن این مطلب ادامه دهید تا به شکلی واضح‌تر به توضیح منظور خود بپردازیم.
می‌توان بزرگ‌ترین مساله‌ای که مانع از به کار گیری رتینا در مک‌بوک ایر شده را در دو کلمه خلاصه کرد: عمر باتری. جا دادن پیکسل‌های بیشتر در پنل LCD نه تنها به نورپشتی قوی‌تری (با افزایش پیکسل‌ها نور رسیده به هر یک کاهش می‌یابد) نیاز پیدا خواهد کرد، بلکه پردازش گرافیکی دستگاه نیز باید به اندازه‌ای قدرتمندتر شود که بدون مشکل از پس هدایت تمام این پیکسل‌ها برآید. کافی است تنها نگاهی به دیگر محصولات اپل داشته باشید. برای نمونه آیپد نسل سوم را به خاطر بیاورید که از چالشی مشابه برخوردار بود. اپل برای ساخت این دستگاه اگر می‌خواست با تکنولوژی نورپشتی و قدرت پردازشی سال ۲۰۱۲ به صفحه‌ی رتینا دست یابد، چاره‌ای نداشت جز اینکه یک باتری غول‌پیکر را در دل آن جای داده و گرافیک آن را نیز به کمک چیپ A5X تقویت کند. این وضع تا زمان معرفی آیپد ایر همچنان ادامه داشت و تکنولوژی مورد نیاز برای اپل به شیوه‌ی مناسبی شکل نگرفته بود. در آیپد ایر اپل مجبور نبود برای دستیابی به رزولوشن بالا از هیچ‌یک از آیتم‌های طراحی چشم‌پوشی کند.
بله البته خط محصولات مک‌بوک پرو از سال ۲۰۱۲ به صفحه‌نمایش رتینا مجهز شده‌اند، اما این محصول از شاسی ضخیم‌تری برای جای دادن باتری بزرگ در کنار پردازنده‌ی سریع‌تر و بزرگ‌تر برخوردار است. مک‌بوک ایر از چنین آزادی عمل مهندسی برخوردار نیست و لازم است صفحه‌نمایشی کم‌مصرف، در کنار پردازنده‌ای که با وضعیت بهینه و در عین حال قدرتمندی فعالیت کند در دل دستگاهی بسیار نازک و البته مقرون به‌صرفه قرار گیرد.
امروزه حل کردن مساله‌ی صفحه‌نمایش در این موازنه چندان دشوار نیست. هم‌اکنون نیز لپ‌تاپ‌های فوق‌العاده نازکی نظیر آخرین ZenBook ایسوس از صفحه‌نمایش LCD با رزولوشن بسیار بالا بهره می‌برند و حتی آی‌مک ۵K جدید خود اپل نیز به رغم چگالی پیکسل خیره‌کننده، با بهبود وضعیت مصرف انرژی نظیر بهره‌جویی از نور پس‌زمینه‌ی LED همراه شده است که می‌تواند فاکتور بسیار با ارزشی برای یک دستگاه قابل حمل نظیر مک‌بوک ایر باشد. اما مشکل اصلی و پاشنه‌ی آشیل این وضعیت، در حقیقت نیروی پردازش گرافیکی مورد نیاز است که مدیریت آن چندان کار ساده‌ای نخواهد بود. علی‌القاعده، چیپ‌های جدید مبتنی بر معماری براودول اینتل باید قادر باشند چنین نیروی پردازش گرافیکی را با مصرف بهینه و پایین انرژی همراه کرده و در اختیار سازنده قرار دهند اما این چیپ‌ها هنوز برای مصرف انبوه کاملا آماده نشده‌اند. چیپ‌های کم‌مصرف مدل U مبتنی بر معماری Broadwell که منطقی‌ترین گزینه برای یک مک‌بوک ایر رتینا به شمار می‌رود، قرار نیست تا اوایل سال ۲۰۱۵ در بازار ظاهر شوند. مدل Core M که امروزه در دستگاه‌های جدیدی نظیر Yoga 3 Pro لنوو می‌بینیم بسیار مصرف بهینه‌ای دارند اما در رده‌ی پردازنده‌های سریع و قدرتمند قرار نمی‌گیرند. اپل در این میان دو انتخاب دارد؛ یا همچنان منتظر بماند، یا از همین چیپ‌ها بهره جسته و با عواقب احتمالی آن روبرو شود. عواقبی که می‌تواند از کم آوردن زیر فشار مصرف روزانه تا قدیمی شدن سریع چیپ دستگاه متغیر باشد.
ما پیش‌تر شاهد بوجود آمدن مسائل و مشکلاتی بوده‌ایم که در اثر استفاده‌ی زودهنگام تولیدکنندگان PC از نمایشگرهای کلاس رتینا که هنوز به اندازه‌ی کافی به بلوغ نرسیده بودند در آلترابوک‌هایشان رخ داد. عمر باتری متوسط ۵ ساعته‌ی دستگاه Kirabook توشیبا را به یاد دارید؟ یا عمر باتری حداکثر ۶ ساعته‌ی Yoga 2 Pro را… سامسونگ با ATIV Book 9 Plus موفق شد عمر باتری بسیار قابل قبول ۹ ساعت را ارائه کند اما این میزان نیز همچنان فاصله‌ی بسیاری با عمر باتری بالای ۱۲ ساعت مک‌بوک ایر ۱۳ اینچی دارد. مسلم است که اپل مایل نیست یک قدم بزرگ از نظر عمر باتری به عقب بردارد، آن هم تنها به خاطر بهره گرفتن از صفحه‌نمایش رتینا. همینطور اگر از رویکرد تغییر فرم‌فکتور (نظیر مدل ۱۲ اینچی) استفاده شود نیز باز ممکن است تنها به پیچیده‌تر شدن شرایط منتج گردد.
در هر صورت جای تردید و توجیه نیست که مک‌بوک ایر از مهمانی صفحه‌نمایش‌های باکیفیت کلاس رتینا عقب مانده و اگر شما مایل به خرید یک مک‌بوک پرو یا حتی یک آلترابوک ویندوزی نباشید مسلما از نبود این ویژگی دلخور خواهید بود. کیست که لپ‌تاپ فوق‌العاده‌ی اپل را با صفحه‌نمایشی بهتر که پیکسل‌های آن قابل تشخیص نباشند نخواهد؟ بنابراین پاسخ سوال این مقاله ساده است، اپل نمی‌تواند در این مرحله بدون چشم‌پوشی از عمر باتری، قابلیت حمل ساده و سرعت، صفحه‌نمایش رتینا را در دل مک‌بوک ایر قرار دهد. بنابراین همچنان به دورکشی خود ادامه داده و ترجیح می‌دهد منظر بلوغ بیشتر پردازنده‌ها بنشیند. نشانه‌های بارزی از فائق آمدن به این مشکلات وجود دارد، اما تا آن زمان لازم است همچنان صبر پیشه کنیم.
نظر شما در این خصوص چیست؟ آیا شما نیز در مراسم چند شب پیش اپل، با نگاهی خیره منتظر رخ‌نمایی از مک‌بوک ایر رتینا بودید؟ به نظر می‌رسد مهندسی فوق‌العاده‌ی اپل همیشه نمی‌تواند برای پیشرو بودن کارساز باشد.
منبع : سایت زومیت > http://www.zoomit.ir
